ANNA

Φέτος για πρώτη φορά η Άννα πέρασε τις καλοκαιρινές διακοπές της μακριά από την μικρή παραθαλάσσια πόλη που ζούσε. Ο μπαμπάς είχε προτείνει και τα προηγούμενα χρόνια να ταξιδέψουν κι αλλού για να δουν καινούργια μέρη αλλά η Άννα δεν σήκωνε κουβέντα:
-Καλέ, μπαμπά, έχουμε τη θάλασσα μέσα στα πόδια μας και θα πάρουμε τα βουνά; Τι να πουν και οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες αθαλάσσωτες; έλεγε υπερθεματίζοντας.
-Νομίζω πως η σωστή λέξη είναι ηπειρωτικές, γλυκιά μου. Γράψε την και αυτή τη λέξη στο πολυάσχολο σημειωματάριο του μυαλού σου! της έλεγε ο μπαμπάς και την φιλούσε τρυφερά στο μέτωπο.
Φυσικά, όλοι ήξεραν πως το καλοκαίρι ήταν η καλύτερη εποχή για να περνάει όλη την μέρα με την κολλητή της φίλη, τη Χαρά. Τι αγαπημένα που ήταν αυτά τα κορίτσια! Σαν να είχαν γεννηθεί μαζί την ίδια μέρα, από μία μητέρα για να είναι μαζί μια ζωή!Μοιράζονταν το θρανίο, τη σοκολάτα, το ποδήλατό τους και μεγαλώνοντας άρχισαν να μοιράζονται τις σκέψεις τους για κάθετι που τις απασχολούσε.
Τα καλοκαίρια η μέρα τους ξεκινούσε με μπάνιο στη θάλασσα, ακολουθούσε ένα βιαστικό μεσημεριανό γεύμα και το απόγευμα πάλι πίσω στην παραλία. Τα μεσημέρια χαλούσαν τον κόσμο με τα χαχανητά τους και οι δυνατές διαπεραστικές κραυγές θαυμασμού που έβγαζαν κατά διαστήματα ανάγκαζαν τους γείτονες να διαμαρτύρονται έντονα.
Ώσπου μπαμ! και όλα διαλύθηκαν στο λεπτό! Κανείς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά τι έγινε μεταξύ τους και σταμάτησαν να  μιλάνε από τη μία μέρα στην άλλη. Ευτυχώς μετά ήρθε το καλοκαίρι και όλα ξεχάστηκαν...
Η Άννα δεν περνούσε άσχημα στις διακόπες της με τα ξαδέρφια και τους θείους της. Όμως κάποιες βροχερές μέρες σαν σήμερα, λίγο πριν το φθινόπωρο, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και διαβάζοντας την "Μικρή Πριγκίπισσα" της Φράνσις Μπάρνετ Χόντγκσον σαν κάτι να έλειπε...