Τα τελευταία χρόνια εκφράζεται όλο και εντονότερα η ανησυχία
ειδικών, γονέων και εκπαιδευτικών για την απομάκρυνση των παιδιών από την
ανάγνωση και το λογοτεχνικό βιβλίο-μια σχέση που στην Ελλάδα, δεν ήταν, έτσι
και αλλιώς ποτέ πολύ δυναμική. Από την τηλεόραση και το βίντεο έχουμε περάσει
με αστραπιαία ταχύτητα στην εποχή του διαδικτύου που μέσω των κινητών τηλεφώνων
είναι πλέον διαθέσιμο παντού μαζί με τους κινδύνους και τα ωφέλη του.
Οι ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί καταφεύγουν σε δράσεις
σχετικές με το βιβλίο που σκοπό έχουν να φέρουν τα παιδιά μέσω σύγχρονων μέσων
και δραστηριοτήτων. Οι δράσεις αυτές περιλαμβάνουν ένα μεγάλο εύρος ιδεών και
προτάσεων από την δραματοποίηση του κειμένου, να φανταστούν τα παιδιά τι
απέγιναν οι ήρωες μετά το τέλος της ιστορίας, να μαντέψουν το περιεχόμενο του
βιβλίου από το εξώφυλλο ή να ζωγραφίσουν ένα δικό τους εξώφυλλο κτλ.
Φυσικά , κάθε σύγχρονη και καινοτόμος μέθοδος είναι
καλοδεχούμενη στον τομέα της φιλαναγνωσίας, ο οποίος έχει απόλυτη ανάγκη από
συνεχώς ανανεούμενες πηγές έμπνευσης για να παραμένει κοντά στο πνεύμα κάθε
γενιάς παιδιών που παρουσιάζει τα δικά της χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες,
ειδικά εφόσον αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα τις τελευταίες δεκαετίες.
Ωστόσο, δεν θα πρέπει να λησμονούμε τον καθεαυτό σκοπό τους που
δεν είναι άλλος από το να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με το λογοτεχνικό κείμενο, τις
δυνατότητες και τους περιορισμούς του. Το λογοτεχνικό κείμενο είναι μια
παράλληλη πραγματικότητα, ένας παράλληλος κόσμος που έχει γεννηθεί από την πένα
και την φαντασία του συγγραφέα προσφέροντας όψεις της πραγματικότητας από
οπτικές γωνίες αναπάντεχες, ασυνήθιστες και σε μεγάλο βαθμό πολύ πιο οξυδερκείς
από μια απλή παρατήρηση του περιβάλλοντος κόσμου.
Όταν, λοιπόν, αναλωνόμαστε σε ασχολίες που, ναι μεν,
σχετίζονται περιφερειακά με το βιβλίο που έχουμε επιλέξει για να ασχοληθούμε
μαζί του στη τάξη αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, να εισδύσουμε
σταδιακά στην ουσία και το περιεχόμενό του τότε μάλλον πρέπει να επανεξεταστεί
η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε. Σκοπός μας δεν είναι να ξεφλουδίσουμε μόνο το
φρούτο αλλά να απολαύσουμε και τη θρεπτική σάρκα του.
Έτσι, πρέπει πάντα να φροντίζουμε πως η ώρα που αφιερώνεται
για να ανακαλύψει ξανά και πέρα από τα σχολικά μαθήματα το παιδί την λογοτεχνία
ως μία αναγεννώμενη terra incognita να οδηγεί προς την σπηλιά του θησαυρού και όχι προς έναν
ατέρμονο και δαιδαλώδη λαβύρινθο.
