Το Παραμύθι χωρίς όνομα της Πηνελόπης Δέλτα είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως και δημοσιεύτηκε το 1910. Αφορμή για να γραφτεί στάλθηκε η κρίσιμη πολιτική και δημοσιονομική κατάσταση στην οποία βρισκόταν η χώρα ειδικά μετά το προοδευτικό στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή το 1909. Η συγγραφέας στάθηκε στο πλευρό των κινηματιών κατανοώντας την ανάγκη για βαθιές αλλαγές που υπήρχε στη χώρα.
Πρόκειται για ένα παραμύθι με φιλοσοφικά στοιχεία, αλληγορικό και ηθικό περιεχόμενο, και διδακτικό τόνο που περιγράφει τα δεινά τα οποία υφίστατο τότε η χώρα μεταφέροντας την υπόθεση στη Χώρα των Μοιρολατρών.
Οι εκδόσεις Ψυχογιός προχωρούν σε νέες αναθεωρημένες εκδόσεις των έργων της Πηνελόπης Δέλτα, με προλόγους από σημαντικούς μελετητές της παιδικής λογοτεχνίας και νέα εικονογράφηση από βραβευμένους εικονογράφους. Ανάμεσά τους και το Παραμύθι χωρίς όνομα.
όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
"Όταν η Πηνελόπη Δέλτα εξέδιδε το δεύτερο αυτό βιβλίο της, στα 1910, πίσω από τους χαρακτήρες της θεωρήθηκε ότι συμβόλιζε πολιτικά πρόσωπα και συνέδεε τα γεγονότα της αφήγησης με τα σύγχρονά της ιστορικά γεγονότα, μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα πως έναν αιώνα μετά –στις μέρες μας- το βιβλίο δεν έχει χάσει διόλου την επικαιρότητά του.
Η χώρα των Μοιρολάτρων που περιγράφεται θυμίζει τις κακοδαιμονίες και κακοτοπιές και της σύγχρονης Ελλάδας. Όμως, όπως συμβαίνει στα παραμύθια αλλά κάποτε και στην ίδια την πραγματικότητα, ο γιος του βασιλιά των Μοιρολάτρων, το Βασιλόπουλο, συμβολίζει το νέο άνθρωπο, που οραματίζεται μια καλύτερη χώρα, που παλεύει, που μάχεται με πείσμα και πάθος. Και τελικά τα καταφέρνει. Το βιβλίο παραμένει κλασσικό και επίκαιρο, πρώτα απ’ όλα χάρη στις διαχρονικές αξίες που εκφράζει: αξιοπρέπεια, ήθος, μαχητικότητα".
Η καθηγήτρια παιδικής λογοτεχνίας Μένη Κανατσούλη στο ΑΠΘ αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου: "Το Παραμύθι χωρίς όνομα είναι ένα φιλοσοφημένο βιβλίο. Μπορεί να είναι πικρό, στην αρχή τουλάχιστον που δείχνει τον ξεπεσμό του λαού, αλλά στηρίζεται πάνω στην πεποίθηση πως η αξιοπρέπεια και η πίστη σε ιδανικά και ανθρώπους-πρότυπα μπορούν να κάνουν θαύματα. Γι' αυτό, πολύ σωστά ο Δελμούζος το αποκάλεσε ένα εθνικό βιβλίο, το δεύτερο εθνικό βιβλίο (μετά το Για την πατρίδα) για μικρούς και μεγάλους".
Φιλοδοξία της Δέλτα ήταν να δώσει στα ελληνόπουλα εθνικά παιδικά βιβλία ισάξια με εκείνα της Ευρώπης καθώς ως τότε τα παιδιά διάβαζαν κυρίως μεταφρασμένα παιδικά βιβλία.
Το βιβλίο της Δέλτα δραματοποιήθηκε σε ομότιτλο θεατρικό έργο κατά πολύ ικανοποιητικό τρόπο από τον θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη το έτος 1959. Το έργο αυτό πρωτοπαίχτηκε, μετά από επιλογή του Καμπανέλλη, από τον θίασο «Νέο Θέατρο» των Βασίλη Διαμαντόπουλου - Μαρίας Αλκαίου τον χειμώνα 1959-1960.
Την εξαιρετική εικονογράφηση έχει κάνει η Αγγελική Πιλάτη.
Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις Ψυχογιος για την ευγενική παραχώρηση του βιβλίου.
