Τ’ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ & ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
ΤΗΣ ΒΟΥΛΑΣ ΜΑΣΤΟΡΗ
Δύο εξαιρετικά βιβλία της Βούλας Μάστορη θυμόμαστε σήμερα, «Τ’
αυγουστιάτικο φεγγάρι» και «Στο γυμνάσιο». Στο «Αυγουστιάτικο φεγγάρι» παρακολουθούμε
της περιπέτειας της Άννας, μαθήτριας του Δημοτικού, σε μία πόλη της ελληνικής
επαρχίας τη δεκαετία του ’50. Η Άννα είναι πολύ ατίθαση και ένα πολύ δραστήριο κορίτσι σε σχέση με τα άλλα κορίτσια της ηλικίας και τολμά να λέει και να κάνει
πράγματα που σύμφωνα με τα ήθη της επαρχίας δεν ταιριάζουν σε ένα κορίτσι. Παίζει
με τα αγόρια και συχνά καυγαδίζει μαζί τους. Ο πατέρας της, ωστόσο, της έχει
αδυναμία και της συγχωρεί κάθε αταξία. Συγκεκριμένα η μητέρα της συνηθίζει να
λέει: «Αχ, γιατί να μην είναι κι η Άννα σαν τις μεγάλες μου κόρες; Το νου της
όλο στη σκανταλιά, σαν το αγόρι μου. Σαν να ’χω δυο αρσενικά!». Προς τέλος της ιστορίας
η Άννα πλησιάζοντας προς την εφηβεία αρχίζει να αγκαλιάζει περισσότερο τη
γυναικεία φύση της.
«Στο γυμνάσιο» συναντάμε ξανά την Άννα ως μαθήτρια γυμνασίου
πια, αν και η μητέρα της ήθελε να την παντρέψει και να γίνει μοδίστρα. Έχουμε περάσει
στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και η Άννα με την οικογένειά της μετακομίζουν σε
άλλο σπίτι. Τα γυμνάσια τότε χωρίζονταν σε θηλέων και αρρένων με πολύ αυστηρούς
κανόνες που καταπίεζαν το νεανικό επαναστατικό πνεύμα. Παρακολουθούμε τις φιλίες
της με τα συνομήλικα κορίτσια, τον πλατωνικό της έρωτα με τον καθηγητή της, τα
αγόρια που την αντιμετωπίζουν αρνητικά και την εξέλιξή της σιγά-σιγά σε γυναίκα.
Ο φίλος της, Γιώργος, που οι περισσότεροι θεωρούν θηλυπρεπή της εξομολογείται
την συμπάθειά του προς αυτήν. Στο τέλος
του βιβλίου η Άννα ετοιμάζεται να μετακομίσει ξανά-αυτή τη φορά στην Αθήνα-και
να στενοχωριέται που θα αφήσει πίσω τον αγαπημένο της καθηγητή και θα αργήσει
να δει ξανά τον πατέρα της.
Η Βούλα Μάστορη, με την γνωστή της ποιοτική γραφή, μας δίνει
στα βιβλία της αυτά την σκιαγράφηση της προσωπικότητας της ηρωίδας της, Άννας,
σε δύο διαφορετικά στάδια της ζωής της. Η Άννα αντιμετωπίζει θαρραλέα τη ζωή
μεγαλώνοντας σε μία επαρχία γεμάτη προκαταλήψεις και πρέπει σπάζοντας τα
στερεότυπα. Ακολουθεί τη δική της γραμμή ζωής και είναι ικανή να ξεχωρίζει το
νέο και ελπιδοφόρο στοιχείο, πράγμα που την κάνει να διαφέρειει από τους υπόλοιπους.
Είναι το πρότυπο του ανθρώπου της νέας εποχής που πρέπει να κάνει το
αποφασιστικό βήμα μπροστά, ανοίγοντας έτσι το δρόμο και για τους άλλους που
θέλουν αλλά δεν τολμούν.
