Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Η συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη μιλά για δικά της ξεχωριστά βιβλία

 

 

Τα βιβλία που καθόρισαν τη ζωή μου μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλά. Αυτό όμως που κάθε φορά ξαναπιάνω στα χέρια μου με μεγάλη συγκίνηση είναι η «Λουίζα και Λότη» του Έριχ Κέστνερ (εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Κίρα Σίνου, εικονογράφηση Βάλτερ Τρίερ).

Πρέπει να ήμουν γύρω στα εννιά, όταν μου το έστειλε ο μπαμπάς μου από την Αθήνα. Μέχρι τότε στο σπίτι υπήρχαν μόνο παραμύθια και το να έχω ένα ολόδικό μου μυθιστόρημα ισοδυναμούσε με αληθινό θησαυρό.

Το διάβασα και το ξαναδιάβασα πολλές φορές, το δάνεισα σε φίλους, σε συμμαθητές, σε παιδιά σε όλο το χωριό. Ήταν το πιο πολύτιμο απόκτημά μου και ήθελα να το μοιραστώ με όσους γνώριζα.

Εκείνη την περίοδο ήταν που ψιθύρισα στον εαυτό μου ένα μεγάλο μυστικό: πως θέλω να γίνω συγγραφέας. Και κάπως έτσι ξεκίνησα, κρυφά, να γράφω τα καλοκαίρια, στα μισοτελειωμένα τετράδια του δημοτικού, τις δικές μου ιστορίες.

Όταν η κόρη μου έγινε πέντε ετών και δήλωσε ότι «τα παραμύθια είναι για μωρά» και ότι θέλει πια να της διαβάζω μυθιστορήματα, ξεκίνησα φυσικά με τη «Λουίζα και Λότη».

Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, όπου κι αν πάω, όσες μετακομίσεις κι αν κάνω, παραμένει πάντα ένα από τα πρώτα βιβλία που τακτοποιώ στη βιβλιοθήκη μου…

Με τη σειρά μας προτείνουμε το όμορφο παραμύθι της κ. Γιώτας Κοτσαύτη για μικρά και μεγάλα παιδιά, "Ένα λιοντάρι με πυρετ'ο, μαθαίνει να μην είναι κακό!" που διατίθεται δωρεάν διαδικτυακά από τις εκδοσεις Σαίτα (www.saitapublications.gr).

Τι γίνεται όταν ένα μικροσκοπικό περιπλανώμενο κουνούπι μεταφέρει το συνάχι του στον –μέχρι εκείνη τη στιγμή- ακλόνητο βασιλιά των ζώων; Ένας απλός πυρετός θα οδηγήσει το αγέρωχο λιοντάρι σε μία από τις βασικές αρχές της ζωής: η αγάπη και ο σεβασμός είναι αδύνατο να συνυπάρξουν με το φόβο…

Με οδηγίες για 6+1 παραμυθοπαίχνιδα (βασισμένα στη Γραμματική της Φαντασίας του Τζάνι Ροντάρι).