ΑΧΩΡΙΣΤΕΣ ΦΙΛΕΣ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ; ΜΕΡΟΣ 4ο

4. Θωμάς και Νεκτάριος

 

Ο Θωμάς και ο Νεκτάριος ήταν συμμαθητές των κοριτσιών από την Α΄ Δημοτικού. Όπως συμβαίνει σε κάθε μικρή σχολική τάξη όλα τα παιδιά ήταν ενωμένα σαν μια γροθιά. Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια και διαμορφώνονταν στρατόπεδα και τάσεις δεν άργησαν να φανούν και οι πρώτες κλίκες. Ο Θωμάς γρήγορα έγινε ο αρχηγός των φασαριόζων και "πρώτος ανάμεσα στους μάγκες" όπως του άρεσε να λέει. Ο Νεκτάριος, από την άλλη, επειδή είχε την ατυχία να τραυλίζει ελαφρά όταν μιλούσε για πολλή ώρα βρέθηκε στην μεριά των παραγκωνισμένων που μερικές φορές πάσχιζε για να βγάλει τη μέρα.
Και η αρχή της περασμένης σχολικής χρονιάς τού είχαν δείξει τα δόντια τους από την αρχή.
-Καλημέρα σας, κορίτσια! χαιρέτισε την Άννα και την Χαρά μόλις τις είδε να μπαίνουν από την πόρτα του προαυλίου. Πώς τα περάσατε στις διακοπές; Πή...πή...πή...γατε πουθενά α...α...α...λλού για διακοπ...έ...έ...ές;
-Πι..πι..πι...πιβ και στο κεφάλι σου! τον χλεύασε ο Θωμάς ρίχνοντάς του μια καρπαζιά, ο οποίος όλη αυτή την ώρα στεκόταν ακριβώς πίσω του και χασκογελούσε με την ακολουθία του.
Η Άννα και η Χαρά σαν να ήταν συνεννοημένες άρχισαν να τον χειροκροτούν και ο Θωμάς πιστεύοντας ότι πραγματικά το εννοούσαν υποκλίθηκε βαθιά συνοδεύοντας την υπόκλισή του με διάφορες γκροτέσκες γκριμάτσες προκειμένου να την κάνει ακόμη πιο αστεία.
-Αν υπήρχε 'Οσκαρ, Νόμπελ, Διεθνές και Διαγαλαξιακό βραβείο βλακείας, χαζομάρας και αναισθησίας θα σου το απονείμαμε με όλες τις τιμές! τού είπε η Άννα μη μπορώντας να κρύψει το θυμό της.
-Μόνο αυτό; Είμαι σίγουρη πως αν τύχει και σε δει κανένας επιστήμονας θα σε βάλει σε ένα γυάλινο κλουβί και θα σε μελετάει πρωί, μεσημέρι, βράδυ ως ύστατο δείγμα ανθρώπινης αμυαλιάς, συμπήρωσε η Χαρά σε εξίσου έντονο ύφος.
Ο Θωμάς ακούγοντας τα λόγια τους είχε εξοργιστεί τόσο που τα μάτια του πετούσαν φωτιές και με δυσκολία κρατούσε τις γροθιές του σφιγμένες.
-Εμείς, δεν τελειώσαμε, θα τα ξαναπούμε! είπε απειλητικά στο Νεκτάριο πριν αποχωρήσει. Όσο για σας, κουαρτέτο της συμφοράς, έχετε μπει στα χωράφια μου κι αυτό δεν συγχωρείται! είπε στα κορίτσια δείχνοντάς με το δάχτυλό του.
Όλοι όσοι παρακολουθούσαν τη σκηνή γελούσαν με το πάθημά του αλλά και το κουαρτέτο του!
Βλέπεις, εκτός από μεγάλος μάγκας ήταν και μόνιμα αδιάβαστος...